یک تابع خاص است که به واسطه ی مشتق لگاریتمی (logarithmic derivative) تابع گاما (gamma function) داده می شود (یا، بنابر اقتضای تعریف، مشتق لگاریتمی فاکتوریل).
به خاطر این ابهام و گنگی در تعریف، دو نوع نمادگذاری متفاوت غالباْ (نه همیشه) مورد استفاده قرار می
گیرد، اولی
به صورت مشتق لگاریتمی تابع گاما و دومی به شکل
مشتق لگاریتمی تابع فاکتوریل تعریف می شود. این دو به وسیله ی رابطه ی
به هم مرتبط می شوند.
امین مشتق تابع چندگاما (polygamma function) نامیده و با نشان داده می شود. لذا نمادگذاری
به طور رایج برای خود تابع دی گاما بکار می رود و (Erdélyi et al. (1981 از برای استفاده می کند.
تابع دی گاما در سری های ساده ای مانند زیر ظاهر می شود:
که در آن مافوق لرچ (Lerch transcendent) است.
موارد خاص عبارت اند از
قضیه ی دی گامای گائوس (Gauss"s digamma theorem) می گوید که
(Allouche 1992, Knuth 1997, p. 94).
بسط مجانبی (asymptotic expansion) برای تابع دی گاما به صورت زیر ارائه می شود:
infty)[lnn!+zlnn-ln(z+1)-ln(z+2)-...-ln(z+n)]" src="http://mathworld.wolfram.com/images/equations/DigammaFunction/Inline30.gif" width=345 border=0>
infty)(lnn-1/(z+1)-1/(z+2)-...-1/(z+n))" src="http://mathworld.wolfram.com/images/equations/DigammaFunction/Inline33.gif" width=221 border=0>
که ثابت اویلر ماشرونی (Euler-Mascheroni constant) و اعداد برنولی (Bernoulli numbers) هستند.
تابع دی گاما در رابطه ی مهم زیر صدق می کند:
که برای عدد صحیح ،
که ثابت اویلر ماشرونی (Euler-Mascheroni constant) و یک عدد هارمونیک یا همساز (harmonic number) است.
دیگر اتحادهایی که این تابع در آنها شرکت دارد، عبارت اند از:
مقادیر ویژه برابراند با
در مقادیر صحیح،
Derbyshire 2003, p. 58). و در مقادیر نیمه انتگرالی داریم:
که در آن یک عدد هارمونیک یا همساز (harmonic number) است.
با استفاده از انتگرال مربع واحد (unit square integral) برای 0" src="http://mathworld.wolfram.com/images/equations/DigammaFunction/Inline67.gif" width=30 border=0> نیز می توان این تابع را ظاهر کرد:
(Guillera and Sondow 2005). وارد کردن در این معادله حالت خاص شامل (Euler-Mascheroni constant) را بدست می دهد.
سری منتسب به به شکل زیر است:
یک سری لگاریتمی از تابع اخیر داریم که صورت زیر را داراست:
(Guillera and Sondow 2005). یک اتحاد شگفت انگیز که از سری فاکس ترات (FoxTrot series) ناشی می شود عبارت است از
منابع:
Abramowitz, M. and Stegun, I. A. (Eds.). "Psi (Digamma) Function." §6.3 in Handbook of Mathematical Functions with Formulas, Graphs, and Mathematical Tables, 9th printing. New York: Dover, pp. 258-259, 1972.
Allouche, J.-P. "Series and Infinite Products related to Binary Expansions of Integers." 1992. http://algo.inria.fr/seminars/sem92-93/allouche.ps.
Arfken, G. "Digamma and Polygamma Functions." §10.2 in Mathematical Methods for Physicists, 3rd ed. Orlando, FL: Academic Press, pp. 549-555, 1985.
Boros, G. and Moll, V. "The Psi Function." §10.11 in Irresistible Integrals: Symbolics, Analysis and Experiments in the Evaluation of Integrals. Cambridge, England: Cambridge University Press, pp. 212-215, 2004.
Derbyshire, J. Prime Obsession: Bernhard Riemann and the Greatest Unsolved Problem in Mathematics. New York: Penguin, 2004.
Erdélyi, A.; Magnus, W.; Oberhettinger, F.; and Tricomi, F. G. "The Function." §1.7 in Higher Transcendental Functions, Vol. 1. New York: Krieger, pp. 15-20, 1981.
Guillera, J. and Sondow, J. "Double Integrals and Infinite Products for Some Classical Constants Via Analytic Continuations of Lerch"s Transcendent." 16 June 2005 http://arxiv.org/abs/math.NT/0506319.
Havil, J. Gamma: Exploring Euler"s Constant. Princeton, NJ: Princeton University Press, 2003.
Jeffreys, H. and Jeffreys, B. S. "The Digamma () and Trigamma () Functions." Methods of Mathematical Physics, 3rd ed. Cambridge, England: Cambridge University Press, pp. 465-466, 1988.
Knuth, D. E. The Art of Computer Programming, Vol. 1: Fundamental Algorithms, 3rd ed. Reading, MA: Addison-Wesley, 1997.
Spanier, J. and Oldham, K. B. "The Digamma Function ." Ch. 44 in An Atlas of Functions. Washington, DC: Hemisphere, pp. 423-434, 1987
Dated 10/07/2008